Ik mocht voor HarperCollins het boek Rosalinds leugen van
Muna Shehadi lezen.
Korte samenvatting:
De drie dochters van filmster Jillian Croft en haar beroemde echtgenoot Daniel
groeien op in luxe, ook na de tragische dood van hun moeder. Jaren later staat
hun wereld op zijn kop, als ze een medische verklaring vinden waaruit blijkt
dat Jillian nooit zwanger kon zijn geweest. Olivia en Eve houden het op een
misverstand, maar middelste zus Rosalind kan het niet loslaten. Ze heeft zich
altijd anders gevoeld en wil weten hoe het zit. Gravend in het verleden stuit
ze op Leila Allerton, een operazangeres uit New Jersey, en haar grote, warme
gezin met Libanese roots. Onder valse voorwendselen sluit ze vriendschap met de
familie. Durft ze te vertellen wat haar werkelijk drijft? Rosalinds leugen is
het eerste deel in Muna Shehadi’s trilogie De drie dochters, waarin drie zussen
op zoek gaan naar hun verleden.
De Cover:
Een mooie uitnodigde cover voor een roman. Deze beelden spreken mij altijd wel
aan.
Er staat op, voor de lezers van de Zeven Zussen, wat mij enorm nieuwsgierig maakt.
Wat vond ik ervan?:
Rosalinds leugen is een deel 1 van de trilogie de Drie dochters van Muna
Shehadi. Op de cover stond dat dit echt een boek was voor de liefhebbers van de
Zeven Zussen. Al moet ik eerlijk bekennen dat het er inderdaad iets van weg
heeft, maar het in mijn ogen niet gelijk aan dat boek staat. Dat maakt dit boek
niet verkeerd, want ik heb het met heel veel plezier gelezen. Je wilt weten hoe
Rosalinds haar verleden aftast om zo erachter te komen wie haar echte moeder en
familie zijn. Voor mij is dit een verhaal van liefde, zelfontdekking, en
familie. Ik ben door het verhaal van
Rosalind enorm nieuwsgierig geworden naar de verhalen van Olivia en Eve. Dus
die boeken komen op mijn lijstje voor de toekomst. Ieder hoofdstuk begint met
een stuk uit het dag boek van Jillian (de adoptiemoeder van Rosalind). Je
krijgt hierdoor een goed beeld van de inmiddels overleden vrouw. Een heel mooi
boek dat je als je fan bent van de Zeven Zussen van Lucinda Riley ook zeker
kunt waarderen.
Op pagina 35 moest ik al eens goed lachen:
‘Blijf erin geloven, visualeer de baby. Blijf die spermacellen aanmoedigen.’ Ze
glimlacht bemoedigd en knipte toen met haar vingers. ‘Ik weet het! Je moet
pompons voor Derek kopen en hem een dansje leren.’ ‘Wat?’ ‘Dan kan hij dat doen
terwijl jij je dode tor nadoet.’ Rosalind schudde met denkbeeldige pompons in
de lucht. ‘Hé, sperma, wees gezwind, zoek die eicel en maak een kind.’
Ik kon dit zo goed visualiseren, dat ik echt hardop heb gelachen.
Ik geef dit boek 4 van de 5 sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten